BU DÜNYADAKİ HER İYİ ŞEY BİR HAYALLE BAŞLADI.
Roald Dahl (1916-1990), yaratıcı ve ilginç çocuk kitaplarıyla tanınan ünlü bir İngiliz yazar ve hikaye anlatıcısıydı. Pek çok eseri, yaratıcı olay örgüleri ve unutulmaz karakterleriyle her yaştan okuyucuyu büyüledi. En dikkate değer eserleri arasında okuyucuları Willy Wonka’nın büyüleyici dünyasıyla tanıştıran başyapıt ikonik “Charlie ve Çikolata Fabrikası” yer alıyor. Dahl’ın benzersiz hikaye anlatma tarzı, mizahı genellikle karanlık unsurlarla harmanlayarak, kitaplarının dünya çapında sevilmesini sağlayan farklı ve eskimeyen bir çekicilik yarattı.
Yirmili yaşlarında bir şeker üreticisi ve mucit olan Willy Wonka, merhum annesinden (Sally Hawkins) miras aldığı bir hayal olan Galeries Gourmet bölgesinde bir çikolata dükkanı açmak için bir sanayi kasabasına gider. Yüksek fiyatlı çikolata ürünlerini korumak için birlikte çalışan yozlaşmış kartel sahipleri olan Slugworth (Paterson Joseph), Prodnose (Matt Lucas) ve Fickelgruber (Mathew Baynton) gibi düşmanlarla karşı karşıyadır. Aynı zamanda kötü bir hancı olan Bayan Scrubbit (Olivia Colman) ve onu yer altı çamaşırhane işlerinde temizlikçi olarak çalışmaya ikna eden sağ kolu Bleacher (Tom Davis) ile de uğraşmak zorundadır. Bu zorlu ortamda, Bayan Scrubbit’in pençesinden kaçmasına ve çikolata karteli ve yozlaşmış polis şefi (Keegan-Michael Key) tarafından fark edilmeden çikolatasını satmasına yardım eden Noodle (Calah Lane) adında genç bir yetim ile arkadaş olur.
Timothee Chalamet’in canlandırdığı Willy Wonka burada daha önce Mel Stuart’s’ta Gene Wilder tarafından anlatılan gibi eksantrik ve güçlü imparatorluk sahibi değil. Willy Wonka ve Çikolata Fabrikası (1971) veya Tim Burton’ın Charlie ve Çikolata Fabrikası’nda (2005) Johnny Depp tarafından canlandırılandan biraz çarpık olan. Timothee, genç Wonka’ya bol miktarda coşku, at arabaları dolusu umut ve fal taşı gibi açılmış bir merak duygusu aşılıyor.
Wonka, önceki iki versiyonda ve Roald Dahl kitabında bulunan o karanlık çizgiden yoksun olabilir ve CGI’ya dikkat dağıtıcı hale gelecek kadar güveniyor olabilir, ancak bunun Paddington filmleriyle aynı yönetmenden olduğu göz önüne alındığında, bu film de aynı özelliklere sahip. Timothee Chalamet’in Wonka rolüne alışmam biraz zaman aldı ama çabuk alıştım ve iyi bir iş çıkardı. Yardımcı oyuncu kadrosu sağlamdı, özellikle de daha fazlasını görmek istediğim Calah Lane ve Hugh Grant, Chalamet deneyimli şarkıcılar olmasa da müzikaller akılda kalıcı.
Filmde işe yarayan şey sadeliğidir; bir başyapıt olduğunu iddia etmiyor ama yine de öyle olmayı başarıyor.Kostümler ve sözlü olmayan ipuçlarıyla ifade edilen karakterler iyi tanımlanmıştı. Sahnenin merkezinde olmasalar bile, karakterler arka plana kusursuz bir şekilde karışıyor, belki de müzikal numaralar yoluyla, topluluğun bir parçası haline geliyor, spot ışıkları anına kadar karikatürize edilmiş bir varlığı sürdürüyorlar. Ayrıntılara büyük bir özen gösteriliyor ve öğeler olay örgüsünün başından sonuna kadar yeniden ziyaret edilerek izleyiciye sunuluyor. Son olarak komedi zamanlaması kusursuz; mizah tam da ihtiyaç duyulduğunda ortaya çıkıyor ve tüm oyuncu kadrosunun nefis ve eğlenceli bir performansıyla sunuluyor.
Eğer filmde bir kusur bulacak olsaydık, o da şu olurdu: İster Depp’li olsun ister Wilder’lı orijinal film olsun, varsayımsal bir “Charlie ve Çikolata Fabrikası” filminin ön filmi olarak hizmet edecek şekilde olması gerekirdi. Beyaz perdede mükemmel bir şekilde aktarılan hikayeye rağmen Wonka’nın hayatı, anlatıda biraz bulanık bir anı olarak kalıyor. Bu gerçek bir geriye dönüş değil ve kesinlikle beklendiği kadar kapsamlı değil ama filmin ruh halini tamamlıyor. İki hikayeyi birbirine bağlayan kırmızı iplik finalde belirginleşiyor, ancak fazladan on beş dakika kadar bir süre daha olsaydı daha fazlası eklenebilirdi.
Wonka çikolatanın büyüleyici manzaralarına sarılmış, samimi bir izleme deneyimi yaşatan, sevimli, küçük, iyi hissettiren bir dram! Kesinlikle izlemelisiniz diyebileceğim bir film değil belki ama bir şansı hak ediyor.
